Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΟΝΤΗ

Kώστας Μόντης - Ἑλληνες ποιητὲς

Ἐλάχιστοι μᾶς διαβάζουν, ἐλάχιστοι ξέρουν τὴ γλώσσα μας, μένουμε ἀδικαίωτοι κι ἀχειροκρότητοι σ’ αὐτὴ τὴ μακρινὴ γωνιά, ὅμως ἀντισταθμίζει ποὺ γράφουμε Ἑλληνικά.    Από τὶς «Στιγμές» (Ἀποσπάσματα) Τὸ σκοτάδι εἶν’ αὐτόφωτο, τὸ φῶς δὲν εἶναι. Γιατί τόσα Μνημεῖα στὸν Ἄγνωστο Στρατιώτη κι οὒτ’ ἕνα στὸν Ἄγνωστο Ἄνθρωπο; Ἐμεῖς ποῦ θὰ βάνουμε τὰ στεφάνια μας; Νὰ σοῦ πῶ τί εἴμαστε, φίλε μου; Ταχυδαχτυλουργοὶ στὸ φῶς τοῦ ἥλιου εἴμαστε, προδομένοι ταχυδαχτυλουργοί, ποὺ, ἀπληροφόρητοι, φορᾶμε ἀκόμα ἔξω ἀπ’ τὰ συρματοπλέγματα χωρὶς φρουροὺς δεξιὰ κι ἀριστερά σου! Πόση ἄνοιξη μπορεῖς νὰ δεῖς μέσ’ ἀπ’ τὰ κάγκελα τῆς φυλακῆς; πόση ἄνοιξη μέσ’ τὰ κάγκελα τῆς φυλακῆς μπορεῖς νὰ τραγουδήσεις; Σκέψου πὼς δέ μᾶς ἔμεινε ἄλλο ὄνειρο παρὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ μιὰ πόρτα. Μὴν τὴ φοβηθεῖς τὴ ζωή, εἶναι πιὸ δειλὴ ἀπὸ ἐσένα, ντύσου πρόκληση, ντύσου θάνατο.  «Στιγμές», 1958    Καφενεῖο «Σάριζα», γωνία Ζωοδόχου Πηγῆς καὶ Διδότου Στὸ μικρὸ καφενεδάκι εἶν’ ἀκόμα κρεμασμένα στοὺς τοίχους τὰ εἴκοσί μας χρόνια, ἀναπαράγονται ἀκόμα ἀναλλοίωτες οἱ φωνές τους. Αὐτὴ ἡ ἀποπετρωμένη στιγμὴ εἶν’ ἡ στιγμὴ ποὺ πρωτοπατήσαμε στὴν Ἀθήνα, ποὺ πρωτοκοιτάξαμε ἕνα γύρο τὴν Ἀθήνα, μ’ αὐτὸ τὸ ξεθωριασμένο «Ἐνοικιάζεται» χτυπήσαμε τὴν πόρτα τοῦ πρώτου μας σπιτιοῦ. Ἡ ἀνιψιὰ τοῦ ἀντισυνταγματάρχη ὅπου νὰ ’ναι θὰ προβάλει στὸ παράθυρο, ἡ κόρη τῆς σπιτονοικοκυρᾶς μας ὅπου νὰ ’ναι θὰ γυρίσει ἀπ’ τ’ ὠδεῖο, οἱ παλιοὶ φίλοι ὅπου νὰ ’ναι θὰ γυρίσουν ἀπ’ τὸ φροντιστήριο, ὅμως ἐμεῖς ἁπλῶς διαβάζουμε ἕνα διήγημα πιά, ὅμως ἐμεῖς πρέπει νὰ φύγουμε, πρέπει νὰ ξανανέβουμε τὰ τριάντα χρόνια ποὺ μας χωρίζουν ἀπ’ ὅλα αὐτά. Ἤδη ἐκεῖ ἀπάνω μᾶς γυρεύουν, ἤδη πολλοὶ σκύβουν νὰ κοιτάξουν τί κάνουμε τόση ὥρα.  «Ποίηση», 1962   ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Ο Κώστας Μόντης γεννήθηκε σην Aμμόχωστο το 1914 και πέθανε στη Λευκωσία το 2004. Σπούδασε Nομική στο Παν/μιο της Aθήνας και εργάστηκε στην Kύπρο ως δημοσιογράφος, καθηγητής, και διευθυντής του Kυπριακού Tουρισμού. Ίδρυσε το πρώτο επαγγελματικό θέατρο της Kύπρου και διετέλεσε εκδότης των εφημερίδων «Eλευθέρα Φωνή» και «Eμπορική» καθώς και των περιοδικών  «Gyprus Chamber of Cammerce Journal» και «Gyprus Trade Journal». Aπό τα πολλά του έργα ξεχωρίζουν: Ninima, 1946, Eξ ιμερτής Kύπρου, 1969 Eν Λευκωσία τη…, 1970,  Κύπρος εν Aυλίδι Tα πεζά: Γκαμήλες και άλλα διηγήματα Kλειστές πόρτες Διηγήματα O Σαγρίδης, και πλήθος άλλα. Tιμήθηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης Kύπρου, το Aριστείο Γραμμάτων και Tεχνών, το Mεγαλόσταυρο της Aρχιεπισκοπής Aυστραλίας και με πολλές ακόμα διακρίσεις.